ΓΡΑΜΜΑ ΕΠΟΧΗΣ 1892

Κάποιος κύριος αγόρασε από παλαιοπωλείο την παρακάτω επιστολή και ζήτησε βοήθεια μετάφρασης (ή μεταγραφής).
Θα διαβάσετε παρακάτω πώς την έχω μεταγράψει. Έχει πραγματικά πολύ συναίσθημα και πλούτο ωραίων κι ευγενικών λέξεων.
Ένα κόσμημα θα έλεγα, γραμμάτων και νοήματος.
Αυτό που θα ήθελα να παρατηρήσετε, επίσης, είναι τα γράμματα του 1892. Κοιτάξτε με τί χάρη έγραφαν τότε που διδασκόταν η καλλιγραφία στα σχολεία. Αλήθεια, ποιος δεν καμαρώνει μία τέτοια ή μία παρεμφερή γραφή αν τη δει σήμερα, αλλά θα πει “δεν έχουν σημασία τα ωραία γράμματα”;
Το κείμενο είναι από ένα αναμνηστικό λεύκωμα, το οποίο το έδωσε η μαθήτρια στην καθηγήτριά της για να της γράψει μερικά λόγια.

Καμαρώστε:
“Τῇ φιλτάτῃ μοι μαθητρίᾳ
Τό λεύκωμα νεάνιδος εἶναι ἠχώ ἀσμάτων,
Εἶναι ἀνθών ποικιλανθής καί πλήρης ἀρωμάτων,
Προωρισμένον τάς τερπνάς τοῦ βίου ἀναμνήσεις,
Νά περικλείῃ κι έν ταυτῶ ψυχαγωγῇ ἐπίσης,
Ὃθεν ὁ γράφων ἐν αὐτῷ ἐν πλήρει εὐθυμία,
Ἁρμόζει νά διατελῇ καλή μου Εύφημία,
Διά νά εὓρη πρόσφορον τι ἂνθος νά προσφέρῃ,
῍Η ᾆσμα τι εὐχάριστον κι αὐτός νά συνεισφέρῃ,
Πλήν ἂμοιρος φαιδρότητος ἡ ξένη πάντων οὖσα,
Μόνον εὐχάς εἰλικρινείς ἐνταῦθ΄ἐπιθυμοῦσα,
Ν΄ἀφήσω εἰς ανάμνησιν ἐκ μέσης μου καρδίας,
Εἰς λεύκωμα ἀγαπητῆς κι ἀρίστης Μαθητρίας,
Εἲθε λοιπόν τά ἀγαθά τοῦ κόσμου ν΄ἀπολαύσῃς,
Κ΄ἐν μέσῳ τῶν οἰκίων σου ὡς μαργαρίτης λάμψῃς.
Οὐδέποτε νά λυπηθῇς, οὐδέποτε νά κλαύσῃς,
Καί τήν ὁδόν τῆς ἀρετής ποτέ μήν παρακάμψῃς”

Ἐν Χαλκηδόνι τῇ 14 Σεπτεμβρίου 1892